பயப்படுவதற்கன்றி வேறுபலவற்றுக்காகவும் நாம் பிறந்தோம். நேயங்கொள்வதற்கேயன்றி வேறெதற்கும் இல்லையில் வாழ்க்கை. விருப்பப் படுவதற்கேயன்றி வெறுத்துப் புறமோடி வீணாகப் போக்க அல்ல. மோட்சத்தை யோசிப்பதற்கன்றி அதை சிருஷ்டிப்பதற்காகவும் நாம் பிறந்தோம். அச்சத்தைக் கொஞ்சுவதன்றி கச்சைகட்டி எழுந்து கைகுலுக்கிக் கொள்வோம். உணர்வுடன் நரகத்துழல்தலன்றி உயிருடன் சொர்க்கத்தை ஸ்பரிஸித்துக் கொள்வோம். முஷ்டியின் இறுக்கத்தில் முதல்விழுங்கிகளின் மூச்சினையடக்குவோம். முன்வினைப்பட்டதாரிகள் மூச்சுவிட நாம் காற்றுத் தருவோம். தோழனே, தோளினைக்குலுக்கி தாழ்களை உடைத்தால் முன்வினைப் பயன்மாறும் புரி! -ATHANURCHOZHAN